بررسی اثر عصاره ی مریم گلی (salvia officinalis) بر رفتارهای شبه اضطرابی القا شده با تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین در موش صحرایی نر

استرپتوزوتوسین از داروهای دیابتوژنیک پرکاربرد ضد سرطان است. تزریق داخـــل بطنی آن اثراتــی مشــابه بــا بیماری آلزایمر نوع تک گیر بر روی یادگیری و حافظـه ایجاد میکند و مصرف آن در عین حال منجر به افزایش اضطراب می شود. با توجه به عدم درمان قطعی این نوع اضطراب و هم چنین توصیه گیاه درمانی، مطالعه ی حاضر تلاشی برای بررسی اثر مریم گلی بر رفتارهای شبه اضطرابی القا شده توسط تزریق داخل بطن مغزی استرپتوزوتوسین در موش های نر است. موش های صحرایی نژاد ویستار به گروه های کنترل، vehicle و تجربی تقسیم شدند. گروه کنترل هیچ دارویی دریافت نکرد. گروهvehicle و گروه های تجربی به مدت 14 روز به ترتیب سالین و عصاره ی آبی و الکلی مریم گلی mg/kg) 100- 50– 25) دریافت کردند. سپس بر روی حیوانات این دو گروه کانول گذاری در داخل بطن طرفی انجام شد و یک هفته بعد از بهبودی، به آنها استرپتوزوتوسین (3میلی گرم/کیلوگرم) تزریق شد. رفتارهای شبه اضطرابی به کمک ماز بعلاوه ای شکل مرتفع ارزیابی شد. نتایج نشان داد که تزریق استرپتوزوتوسین یک هفته بعد از تزریق بدون تاثیر بر فعالیت های حرکتی، موجب کاهش درصد زمان حضور و کاهش درصد ورود به بازوی باز شد. که این نشان دهنده ی افزایش رفتارهای شبه اضطرابی است. حیوانات در گروه هایی که استرپتوزوتوسین را با عصاره ی مریم گلی در تمام دوزها دریافت کردند، به طور قابل توجهی افزایش در زمان گذرانده شده در بازوهای باز و کاهش زمان سپری شده در بازوهای بسته را در مقایسه با گروه stzنشان دادند. کاهش در تعداد دفعات ورود به بازوی باز تنها در دوز 100 میلی گرم/کیلوگرم مشاهد شده است. یافته های فوق نشان می دهدکه عصاره مریم گلی خصوصاً با دوز 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، می تواند رفتارهای شبه اضطرابی القا شده در اثر تزریق استرپتوزوتوسین را در موش ها بهبودی بخشد.